Quarantaine, lock-down. Stilte. Perfect om te maken, te lezen, te verdiepen, zuurstof voor de geest in te ademen. Hoewel de realiteit - en het dubbele ervan - makkelijk binnendringt. Is de bubbel dan toch niet van kogelvrij glas, oninneembaar door het krachtigste wapen of het minuscuulste organisme? Op het tv-nieuws elke dag de cijfers, een ontmenselijkt gegeven. De piek, de curve, het wel, het niet. En wandelen, veel wandelen …

Het nieuws is overvol. Duiding is er genoeg: toelichting bij de cijfers, bij het wel, bij het niet. Zeker elke dag de roep om de economie op gang te trekken, want anders redden we het niet. De globalisering – dat verheerlijkte gouden kalf – lost eigenlijk de verwachtingen niet in. Of waren er geen verwachtingen en al zeker geen risicoanalyse. Het ooit zo verguisde werken onder de kerktoren wordt op slag weer aanvaard. De lokale economie primeert ineens. De buurtwinkels die jaren geleden weggeconcurreerd werden, hadden dan toch open kunnen blijven.

Elke dag weerklinkt een applaus voor de mensen uit de zorg en witte spandoeken met dankwoorden erop wapperen her en der. Hoe lang is het geleden dat de zorgverleners zelf met witte spandoeken door de straten trokken? Niet zo lang, en minstens elk jaar eens herhaald. Applaus? Fijn. Centen: beter!

In het nieuws ook elke dag een portie sport, die er eigenlijk niet is. Voetbaltrainingen en de roep om te kunnen spelen. Af en toe wat besmettingen, een kantlijnmarkering. Centen genoeg of toch niet? In een miljoenenindustrie blijken ze toch geen reserves te hebben.

Sporadisch in het nieuws komen andere getroffenen of gaat het al eens over het klimaat. Maar veel verschil met vroeger is dat niet. Onze biotoop, een voetnoot. Of de puberale uiting van onrust. Toch zijn er ook in die kwestie wetenschappers om te volgen, al decennia lang.

Een enkele keer worden de reusachtige mazen uit het sociale vangnet besproken, waar mensen uit de culturele sector dwars doorheen vallen. Ze zijn dan ook groot, die mazen. Applaus, het is er niet meer. Centen waren er nooit.